நட்ராஜ் மகராஜ்
நட்ராஜ் மகராஜ் நாவல் வெளியான சில நாட்களிலேயே வாசித்திருந்தேன். அதன் சொற்கள் ஏற்படுத்திய அலை சில வாரங்களுக்கு நீடித்தது. நீக்கவியலாத இருளை என்னுள் கவிழ்த்திவிட்டு சொற்கள் கடந்திருந்தன. ஒவ்வொரு முறை அதிகாரத்தால் கீழிறக்கப்படும்போதும், சமூகத்தில் அதிகாரம் தலைதூக்கி எளிய மக்களை துன்புறுத்தும் போதும் நாவலின் நாயகன் "ந"வின் நினைவு எழுந்து மறைவது வாடிக்கையாக போய்விட்டது. பல தருணங்களில் என்னை ந வாக, அதிகாரத்தை ஆசைப்படவைத்து அதே அதிகாரத்தால் அலைகழிக்கப்படும் "ந"வாக உணர்ந்து கொள்கிறேன். என்னை மாற்றிய/பாதித்த/ஈர்த்த படைப்புகள் எவை எனும் கேள்வியை எப்போது எதிர்கொள்ள நேரிட்டாலும் அப்பட்டியலில் நட்ராஜ் மகராஜ் நாவலுக்கு நிச்சயம் ஓரிடம் உண்டு. இதை மறுவாசிப்பிலும் தீர்மானமாக உணரமுடிந்தது.
இந்த நாவலுக்கு கடைநிலை வாசகனாக என்ன செய்ய இயலும் எனும் வேட்கை முதல் வாசிப்பிலிருந்தே இருந்துவந்தது. கட்டுரை எழுதினேன். நாவலை மட்டும் மையப்படுத்தி தேவிபாரதியை நேர்காணல் எடுத்தேன். ஆனாலும் வாசக வெறுமை நீள்கிறது. இம்முறை பேச வாய்ப்பு கிட்டியிருக்கிறது. பொதுவில் நாயகன் "ந"வைக் கொண்டாட வாய்ப்பு கிடைத்திருப்பதாகவே எண்ணுகிறேன். வாய்ப்பும் விருப்பமும் கொண்ட நண்பர்கள் கலந்துகொள்ளுங்கள். நட்ராஜ் மகராஜை கொண்டாடுவோம்...
வேரின்றி அமையும் உலகு
அடையாறில் 450 ஆண்டுகால ஆலமரம் ஒன்றுள்ளது என்பதை அறிந்த கனம் கற்பனையில் புதிதாய் விதையூட்டப்பட்டதை உணர்ந்தேன். இணையதளத்தில் அந்த மரத்தை தேடினால் எளிதில் அதைப் பார்த்துவிடலாம். ஆனாலும் மனம் ஒப்பவில்லை. சில நாட்கள் நேரில் சென்று பார்க்கவும் விரும்பாமல் கற்பனையிலேயே அதைக் காண முயன்றேன். விருட்சம். வரலாற்றின் சுவடுகளை சுமக்கும் அடிமரம். விழுதுகளின் வழியே நடந்தால் மறையக்கூடிய வகையில் காலம் சமைத்த ஆரண்யம். இருண்மையும் வெளிச்சமும் புகலிடம் தேடும் மரத்தை கற்பனையில் எட்டியிருந்தேன். முழுமையடையவிருந்த நேரத்தில் பார்க்க வேண்டிய எண்ணம் துரத்தியடித்தது.
நண்பர் ராஜனுடன் செல்லலாம் என முடிவெடுத்தேன். இருவருக்கும் ஒருசேர நேரம் ஒன்றியமையாதலால் நாட்கள் தள்ளிப்போயின. திடிரென ஒரு திங்களன்று செல்ல முடிவெடுத்தோம். அக்னி நட்சத்திர வெயில் காலையிலேயே வெம்மையை எழுப்பியது. சிறிது தூர நடைக்கே இருவருக்கும் வியர்த்தது.
அடையாறில் இருக்கும் தியோசாபிகல் சொசைட்டியினுள் அம்மரத்தை பாதுகாத்து வருகின்றனர். இந்தியாவில் இருக்கும் பெரிய ஆலமரங்களில் இதுவும் ஒன்று. இணையத்தில் தேடுகையில் உலகம் முழுக்க வியாபித்திருக்கும் மதங்களிலிருந்து நற்கருத்துகளை, நல் மரபுகளை எடுத்து அதிலிருந்து பேருண்மையை நோக்கி மானுடத்தை வழிநடத்த துவங்கப்பட்டது இந்த அமைப்பு. அதன் தலைமையகமாக அடையாறில் இருக்கும் இடம் திகழ்கிறது. காலையில் எட்டரை மணி முதல் பத்து வரை திறந்திருக்கும் என்பதை அறிந்திருந்தோம்.
வண்டியில் செல்வதிலிருந்தே இலக்கியம், சமூகம், விளையாட்டு, அரசியல் என பேச்சு தொடர்ந்தது. அங்கு நுழைந்தவுடன் ஆலமரம் சார்ந்த கற்பனைகள் எழத் துவங்கின. கதைவழி மட்டுமே அறிந்த மிருகத்தை காண விழையும் சிறுவனின் பார்வையைக் கொண்டிருந்தேன். செவிகளில் சன்னமாக ராஜனுடனான உரையாடல் விழுந்தவண்ணம் இருந்தது.
பெரிய பரப்பிலான வேலியில் ஆலமரத்தை அடக்கி வைத்திருந்தனர். வாயிலில் ஒரு திண்ணையும் நுழைவாயிலைப் போன்ற தோற்றமும் அமைந்திருந்தது. அதுவும் வேலிக்குள் அடங்கியிருந்தது. வாசலில் ஒருவர் மரத்தை பாதுகாத்துக் கொண்டிருந்தார்(!). கட்டுமான வேலைகள் நடப்பதால் மரத்தை சுற்றிப் பார்க்கவியலாது என்று நடைபயில்பவர்களுக்கு
சொல்லிக்கொண்டிருந்தார். எங்கள் இருவரையும் சிறிது கவனித்த அவர் அருகிலிருந்த திண்ணையில் அமரச் சொன்னார். மரம் எங்களுக்கு பின்னிருந்தது.
மரத்தை அருகாமையில் தொட்டுப் பார்க்க முடியவில்லையே எனும் ஏக்கம் வலுத்தது. அதை விசாரிக்கையில் பாம்புகளின் நடமாட்டம் அதிகமாக இருப்பதால் உள்ளே அனுமதியில்லை என்றார். சிறிது நேர இடைவெளியில் அம்மரம் சார்ந்து அவர் அறிந்திருந்த தகவல்களை சிரிப்புடனும் சுவாரஸ்யம் குன்றாமலும் சொல்ல ஆரம்பித்தார்.
மரம் தோராயமாக ஆறு ஏக்கர் பரப்பளவில் வியாபித்து இருக்கிறது. அதன் மூல வேர் 1994 இலேயே வீழ்ந்துவிட்டது. (இணையத்தில் 1996 எனும் தகவல் கிடைக்கிறது). விழுதுகள் மரமாகி அவை இணைந்த விதமாக பரவி இருக்கிறது. மேலும் வேலியைத் தாண்டும் விழுதுகளையும் கிளைகளையும் குறிப்பிட்ட காலத்தில் செப்பனிட்டுவிடுகிறார்கள். வயதான விழுதுகள் அல்லது அடிமரம் உள்ளுக்குள்ளேயே வெடித்து உலுத்துவிடுகிறது.
மீண்டும் பார்வை மரத்தின் பக்கம் திரும்பியது. பார்வை லயித்து இருந்தாலும் என் கற்பனை உடையத் தொடங்கியது. கண்கள் அதன் விழுதுகளின் வழியே ஊடுருவி வழி தேட முயன்றது. கூறியவற்றிற்கு சற்றும் சம்மந்தமில்லாத விஷயங்களையும் ஆச்சர்யத்துடன் பகிர ஆரம்பித்தார். காலை ஐந்தரை முதல் ஏழரை வரை முக்கியஸ்தர்களுக்காக ஒதுக்கப்பட்டிருக்கிறது.
அப்போது ஸ்டாலின், விஜயபாஸ்கர் போன்றோர் வருவார்கள் என்று பகிர்ந்தார். வேரிலிருந்து முளைத்த கிளைகள் என மனம் அசைபோட்டது. மீண்டும் சன்னமான அமைதிக்கு பின் அவர் பகிர்ந்த செய்தி ஆலமரத்துடன் ஒன்ற வைத்தது. நீங்கள் அமர்ந்திருக்கும் இடத்தில் காந்தி, நேரு மற்றும் அன்னிபெசன்ட் அம்மையார் அமர்ந்திருந்தார் என்று திரும்பிவிட்டார். அச்செய்தி எத்தனை தூரம் உண்மை என்று தெரியவில்லை, இருப்பினும் மகிழ்ச்சியளித்தது.
மேலும் சிலர் அங்கு நடைபயில வந்தவர்கள் அத்திண்ணையில் அமர விரும்பியதால் நாங்கள் வாசல் நோக்கி சருகுகளை மிதித்த வண்ணம் நடக்கத் துவங்கினோம். மரத்தைப் பார்த்த பின்பு பேசிய பேச்சுகள் அனைத்தும் மரத்துடன் இணைந்ததாகவே தென்பட்டது. காந்தி, திராவிடம், சாதியம், மார்க்சியம், இலக்கியம் என அனைத்தின் வேர்களையும் நாம் எப்போதோ தொலைத்துவிட்டோம். யாரோ நிர்ணயித்த சட்டகத்தினுள் காலந்தோறும் விழுதுகளும் கிளைவிட்டு படருகின்றன. சில விழுதுகள் வேலிகளை மீற முயல்கின்றன. மீண்டும் வேலிக்குள்ளே தள்ளிவிட ஆட்கள் காத்திருக்கிறார்கள். ஒவ்வொரு சித்தாந்தமும் வேலிகளை மீற முயல்கின்றன. வேறு வார்த்தைகளில் கூறவேண்டுமெனில் வேலிகளில் இருந்து மீறுவதற்கே சித்தாந்தங்கள் உருவாகின்றன. பின் வந்த விழுதுகள் மட்டுமே காணக்கிடைக்கின்றன. அதைப் பார்க்கும் எல்லோரும் மூலவேரைக் கேட்கிறார்கள். பார்வைக்கு அப்பால் வெறும் சொல்லாக மாறியிருக்கிறது பெரு விருட்சத்தின் விதை.
முடிவிலா தர்க்கத்தில் இருக்கும் போது ராஜனுக்கு நினைவுகள் வேறெங்கோ பறந்தவண்ணமிருந்தது.
அலைபேசியில் காணொலி ஒன்றைக் காட்டத் துவங்கினார். சமீபத்தில் வெளியாகியிருந்த LA La Land திரைப்படத்தில் இடம்பெறும் ஒரு பாடல் காட்சியது. சில மைல்களுக்கு நீண்டிருக்கும் போக்குவரத்து நெரிசல். சிறிதும் அசைவின்றி மக்கள் காத்திருக்கிறார்கள். மஞ்சள் நிறத்திலான உடையில் பெண்ணொருத்தி காருக்குள் பாடிக் கொண்டிருக்கிறாள். பாடலில் ரசித்து இருப்பவள் காரை விட்டிறங்கி எல்லோரையும் எளிதாக பாடவும் ஆடவும் அழைக்கிறாள். போக்குவரத்து ஸ்தம்பித்த இடத்தில் இருக்கும் அனைவரும் தங்களை மறந்து இசையிலும் நடனத்திலும் திளைக்கிறார்கள். அதை ஆரம்பித்த பெண்ணை காட்சி காட்ட மறுக்கிறது. இடையிடையே வந்து செல்கிறாள். இயல்பாக போக்குவரத்தும் சீராகிறது. ஒழுங்கில் களைகிறார்கள்.
.
இயற்பியலில் entropy எனும் விஷயம் இருக்கிறது. நீரை கொதிக்க வைக்கும்போது முதலில் ஒரு அணு தன் உருவை மாற்றும். நீரின் இயல்பில் ஒழுங்கின்மை ஆரம்பிக்கும் இடமது. பின் அது ஒவ்வொரு அணுவாக பரவி நீர் முழுக்க ஒழுங்கின்மையின் கூடாரமாக மாறும். அது தன்மையை இழந்து வேறொன்றாக மாறுகிறது. நீராவியாகிறது. காலத்தைப் பொறுத்து ஒழுங்கின்மையின் அளவும் கூடும் என்கிறது இயற்பியல். மேற்குறிப்பிட்ட பாடலின் விதத்தில் அன்றாட ஒழுங்கை குலைக்க மக்கள் தயாராகவே இருக்கிறார்கள். அந்த ஒழுங்கின்மை இயல்பில் நீர்த்துவிடுகிறது. அது நிலுவையில் இருக்கும்போது மகிழ்ச்சியளிக்கும் விஷயமாக இருப்பின் சிரிக்கவும், கவலைக்கிடமான சூழல் எனில் வருத்தம் கொள்ளவும் தயராக இருக்கிறார்கள். ஆனால் அதன் ஆரம்பத்தை அறிய முனைவதில்லை. அவை கண்களுக்கு அப்பால் ஒரு சொல்லாக, காட்சியாக உருமாறியிருக்கும். கண்முன்னிருந்த ஆலமரமும், அவர் காண்பித்த காணொலியும் எனக்குள் ஒரு சொல்லாக மாறியிருக்கிறது.
நவீன வாழ்க்கையின் அத்தனை இயல்களையும் ஆலமரத்துடன் இணைத்து அறிந்து கொள்ளமுடிகிறது. எப்போதோ யாராலோ வைத்த விதையெனினும் விருட்சம் காலத்தைப் பொறுத்து, காலத்தின் அடையாளமாக மாறி நிற்கிறது. அதன் அருகிலேயே வசிக்கும் சர்ப்பங்கள் எப்போதும் ஆசிர்வதிக்கப்பட்டவை!
நவீன இலக்கியத்திற்கான புதிய சாளரம்
1970களில் தமிழகத்தில்
வெளியாகிக் கொண்டிருந்த அனைத்து சிறுபத்திரிக்கைகளிலும் லத்தின் அமேரிக்காவில் எழுதப்பட்ட
கதைகளின் மொழிபெயர்ப்பு இடம்பெற்றிருந்தது. தமிழ் மொழி மட்டுமல்லாமல் உலகளாவிய தாக்கத்தை
லத்தின் அமேரிக்க கதைகள் ஏற்படுத்திய காலகட்டம் அது.
கூபா, சீலே, காதமாலா, பெரு
முதலிய இருபத்தி மூன்று நாடுகளால் ஆனது லத்தின் அமேரிக்க பிரதேசம். பல்வேறு பழங்குடி
கதை மரபின் கோர்வையாக லத்தின் அமேரிக்க கதைகளின் தொன்மம் ஆரம்பம் கொள்கிறது. பின் ஸ்பானியர்களின்
படையெடுப்பு, ஆங்கிலேயர்களின் ஆக்ரமிப்பு ஆகியவைகளால் நவீன வாழ்முறைக்கு அம்மக்கள்
மாறத் துவங்கியிருந்ததனர். அதில் அவர்களின் வேர்களை இழக்க தொடங்கியிருந்தனர். ஆக்ரமிப்பாளர்களிடமிருந்து
விடுதலை பெற பல்வேறு கோடுபாடுகளை உலகுக்கு அளித்தனர். விடுதலையுணர்வுடன் சேர்ந்தே இழ்ந்த
பண்பாட்டின் மீதான அவர்களின் கவனம் காலத்தால் முக்கியமானது.
நாட்டு எல்லைகளைக் கடந்து
லத்தின் அமேரிக்கா எனும் ஒற்றைக் குடையின் கீழ் படைப்பாளர்கள் சேர்ந்தனர். சமகாலப்
பிரச்சினைகளில் இருந்து விரும்பும் விடுதலை அவரவர்களின் மரபில் புதைந்திருக்கிறது என்பதை
அறிந்தனர். சமகாலப் பிரச்சினைகளை மரபின் பார்வையில் அணுகுவதை விரும்பினர். அதிகாரத்தை
வைத்துக் கொண்டு பொது மக்களின் மீது கட்டவிழுத்து விடப்படும் வன்முறையை எதிர்க்க பிரயாசை
கொண்டனர். படைப்பு சுதந்திரம் பாதிக்கப்படும் அரசியல் சூழலில் புதிய வடிவங்களை உருவாக்கினர்.
அங்கிருந்த மரபுக் கதைகளும்,
வாய்மொழிக் கதைகளும், பாடல்களும் கூட இறைவனை வழிபடுவதாக இருந்திருக்கிறது. நவீன படைப்புகள் குறுகிய எல்லைக்குள் அடைந்து விடக்கூடாது
என்பதால் தொன்மங்களும் வாய்மொழிக் கதைகளும் கற்றுக் கொடுத்த கருத்தியல்களை கையில் கொண்டு
அரசை விமர்சித்தனர். மாய யதார்த்தவாதம், மையமற்ற கதைகள், சர்ரியலிஸம் முதலிய கோட்பாடுகளை
உலகிற்கு வழங்கினர். அரசியல் நெருக்கடிகளில் உருவான வடிவங்கள் காலத்தின் போக்கில் வெறும்
சுவாரஸ்யத்தின் வடிவங்களாக தேக்கம் கொண்டன.
தமிழில் மொழிபெயர்க்கப்பட்ட
இக்கதைகள் இங்கிருக்கும் படைப்பளர்களின் மீதும் தாக்கம் செலுத்தின. பலர் சோதனை முயற்சிகளாக
கதைகளை எழுதியும் பார்த்தனர். சில கதைகள் வெற்றியும் பெற்றன. மீட்சி, கொல்லிப்பாவை,
பிரக்ஞை, கசடதபற முதலிய இதழ்களில் மொழிபெயர்க்கப்பட்ட கதைகள் தனி நூல்களாக உருவாகவில்லை.
உருவானவைகளும் மறுபதிப்பு காணவில்லை. இந்நிலையில் “சொர்க்கத்தின் அருகிலிருந்து வந்தவன்”
சமகால வாசகர்களுக்கு லத்தின் அமேரிக்க சிறுகதைகளை மீள் அறிமுகம் செய்வதாக அமைகிறது.
இருபத்தி ஒன்பது லத்தின் அமேரிக்க எழுத்தாளர்களின் சிறுகதைகள் மொழிபெயர்க்கப்பட்டிருக்கின்றன.
இடம்பெற்றிருக்கும் முப்பத்தி மூன்று சிறுகதைகளில் முப்பத்தியோரு சிறுகதைகளை அமரந்தாவும்
இரண்டு சிறுகதைகளை மனோரஞ்சிதம், கலைச்செல்வன் ஆகியோரும் மொழிபெயர்த்திருக்கின்றனர்.
நூலின் தொடக்கத்தில் அமரந்தா
மற்றும் ஆர்.சிவக்குமாரின் நீண்ட கட்டுரைகள் இடம்பெற்றிருக்கின்றன. அவை லத்தின் அமேரிக்க
நாடுகளில் இருந்த அரசியல் நிலைகளையும், அதில் மக்களிடம் பரவிய அரசியல் கொதி நிலைகளையும்
விரிவாக பேசியிருக்கின்றனர். அங்கு அரசியலில் பெரும் பங்காற்றியிருப்பது இலக்கியமும்
இலக்கிய கர்த்தாக்களும். கதை தன் மரபிலிருந்து அரசியல் மரபை உருவாக்கியிருப்பதன் வரலாற்றை
நுண்மையாக வாசகர்களுக்கு அறிமுகம் செய்கிறது அக்கட்டுரைகள். இதன்மூலம் கதைகளின் வழியே
அரசியலை அறிந்து கொள்ளவும், சமூக பிரச்சினைகளை பேசவும், அரசியலுடன் கலந்திருந்த மக்களின்
வாழ்க்கையை காலம் கடந்து கடத்தவும் இலக்கியம் உதவும் என்பதை உணர்த்தும் கையேடாக இருக்கிறது.
ஒவ்வொரு சிறுகதைகளின் ஆரம்பத்திலும் அவ்வெழுத்தாளர்கள் குறித்த சிறுகுறிப்பும், அக்கதை
ஏற்படுத்திய தாக்கம் குறித்தும் பங்கு பெற்றிருக்கும் குறிப்புகள் வாசகர்களை கதைகளுக்கு
அருகில் பயணிக்க வைக்கின்றன.
தமிழகத்திலும் இந்தியாவிலும்
இப்போது நிலவி வரும் பண்பாட்டு ஒடுக்குமுறைகளும், அப்பண்பாட்டை மீட்க குரலெழுப்பும்
பல்வேறு அமைப்புகளுக்கும், மக்களுக்கும் நிறைய முன்மாதிரிகளை இக்கதைகள் கொடுக்கின்றன.
அவர்களின் மண்ணிலிருந்த அரசியல் நெருக்கடிகள் கதைகளுக்கான காரணிகளாக இருந்தாலும், கதைகள்
உலகத்திற்கான அரசியல் முன்மாதிரிகளாக அமைந்திருக்கின்றன. ஓர் உதாரணம் கொண்டு சொல்லலாம்.
சாமுவேல் ஃபெய்ஹோ கூப தேசத்து
எழுத்தாளர். அவர் எழுதிய “சாதெரோவின் கடைசி ஒட்டகம்” சிறுகதை இத்தொகுப்பில் இடம்பெற்றிருக்கிறது.
சாதெரோ ஒரு விவசாயி. அவனுக்கு மூன்று ஒட்டகங்கள் இலவசமாக கிடைக்கின்றன. அதை வைத்து
பிழைக்க நினைக்கிறான். அவற்றில் இரண்டு இறந்து போகவே ஒன்றை மட்டும் வளர்க்கிறான். அதை
த்ரினிடாட் எடுத்து சென்றால் யாரேனும் நல்ல விலைக்கு வாங்கிக் கொள்வார்கள் என்று கேள்விப்படவே
ஓட்டிச் செல்கிறான். அங்கு காந்தெரோ, இஸ்னாகா என இரு செல்வந்தர்கள் இருக்கின்றனர்.
இருவரும் ஆடம்பரத்திற்காக ஒருவரை எதிர்த்து ஒருவர் என செலவு செய்பவர்கள். இந்நிலையில்
காந்தெரோவிடம் ஒட்டகத்தை விற்கிறான். அதன் மீது ஒய்யாரமாக சவாரி செய்வதை மக்கள் வியந்து
பார்க்கிறார்கள். இஸ்னாகா அதை விட சிறந்த மிருகம் வேண்டுமென்று நீர்யானையை வரவழைக்கிறான்.
அதைக் கண்டு இஸ்னாகாவே அச்சம் கொள்கிறான். எந்த செயல்பாடுகளிலும் இஸ்னாகா இறங்காமையால்
காந்தெரோ வெற்றிக் கொண்டதாக எண்ணி பெரு விருந்துக்கு ஏற்பாடு செய்கிறான். அப்போது நீர்யானையை
விட்டு அவ்விருந்தை நாசம் செய்கிறான் இஸ்னாகா. இதற்கு காரணம் ஒட்டகம் வந்த நேரம் தான்
என்றெண்ணி அதன் தலையை எஜமானனான சாதெரோவின் முன்னணியிலேயே வெட்டுகிறான் காந்தெரோ. மேலும்
சாதெரோவிற்கும் முப்பது கசையடிகள் கிடைக்கின்றன. உடல் மெலிந்து மீண்டும் ஊர் திரும்புகிறான்.
அப்போது சென்று திரும்பிய நாட்டின் சமகால நிலைமையை நண்பன் கூறுகிறான். காந்தெரோவும்
இஸ்னாகாவும் ஆயுத வியாபாரிகளின் துணைகொண்டு மக்களைக் கொன்று தங்களின் ஆடம்பரத்தை வெளிப்படுத்திக்
கொண்டிருக்கிறார்கள். அதனால் உயிர் பிழைத்திருக்கும் உன் நிலை தேவலை என்கிறான். தானும்
ஆயுத வியாபாரத்தில் இறங்கலாமோ என்றெண்ணும் சாதெரோவின் சிந்தனையில் கதை முடிகிறது.
காந்தெரோ, இஸ்னாகா எனும்
இடங்களில் எந்த அரசை வைத்தாலும் இக்கதை அரசியல் பகடியாக மாறிவிடும். சாமான்யன் என்ன
தொழில் செய்ய வேண்டும் என்பதை அதிகாரம் முடிவு செய்கிறது. சாமான்யனின் இன்பம் அதிகாரத்தின்
சிரிப்பில் அடங்கி இருக்கிறது என்பதை உணர்த்துகிறது இக்கதை. எவ்வளவு அடிபட்டாலும் அதிகாரத்தின்
அடைக்கலம் சாமான்யனுக்கு தேவைப்படுகிறது. இந்த தேவையை அதிகாரமே செல்வத்தால் உருவாகுகிறது
என்பதை கதை உணர்த்துகிறது. வெறும் நகைச்சுவைக் கதையாக கடக்கக்கூடும் இக்கதை பல உள்
அடுக்குகளை கொண்டிருக்கிறது. தொகுப்பில் உள்ள ஒவ்வொரு கதையுமே இப்படியான உள் மடிப்புகளை
பேசுபவையே.
அதிகாரத்தின் குரூரம்,
அதன் மீது சாமான்யன் கொள்ளக்கூடிய கோபம், வன்முறையின் வழியில் ஆயுதமாகும் முறையற்ற
காமம், குடும்பத்திற்குள் நிலவும் நுண்மையான வன்முறை, போர்க்கால வாழ்க்கை முறையும்
அதன் அவலங்களும் என நீளும் பட்டியல் வேறு நிலத்தின் வாழ்க்கையை தமிழ் வாசகர்களுக்கு
அறிமுகம் செய்கிறது. அந்த வாழ்க்கையில் அரசியலின் சாளரம் திறந்தே இருக்கிறது. அதன்
காற்று குடும்பங்களின் மீது கவிழ்கிறது. சொந்த வாழ்க்கையின் மீதும், அதை இயக்கும் சமூகத்தின்
மீதும், அதற்கு துணைநிற்கும் அதிகாரத்தின் மீதும் கேள்வி எழுப்ப முனைகிறது அம்மனிதர்களின்
மனம். அந்த கேள்விகளை பிரதிபலிக்கின்றன லத்தின் அமேரிக்க இலக்கியம். எந்த மனதிலெல்லாம்
இது போன்ற கேள்விகள் எழத் தயாராய் இருக்கின்றனவோ அங்கெல்லாம் இவ்விலக்கியம் சார்ந்த
தேவை அதிகரிக்கிறது.
சொர்க்கத்தின் அருகிலிருந்து
வந்தவன் கதை சொல்கிறான். அதன்வழி சமூகத்தோடு இயைந்த வாழ்க்கையை பரிசீலனை செய்ய கற்றுக்
கொடுக்கிறான்.
- தமிழ் தி இந்து
Subscribe to:
Posts
(
Atom
)
